×
manifest wystawy galeria 1D kontakt archiwum o nas

Galeria Sztuki Nowy Warzywniak
działa w ramach Fundacji Wspólnota Gdańska.
Jesteśmy Organizacją Pożytku Publicznego.
Wesprzyj kulturę i sztukę przekazując 1,5% podatku:
KRS 0000286430

2023.05.04 - 2023.05.30, 10:00-18:00
wernisaż 04.05.2023, godz. 18.00

PAWEŁ WYBORSKI. Pejzaże metafizyczne

Paweł Wyborski (ur. 1975 w Starogardzie Gdańskim) jest malarzem i socjologiem kultury. Niemal 70 razy pokazywał swoje obrazy na wystawach indywidualnych w Polsce i za granicą (m.in. Holandia, Belgia, USA). Brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych (m.in. Polska, Wielka Brytania, Dania, Belgia, Francja, USA, Włochy, Hiszpania, Kazachstan). Jest wielokrotnym laureatem stypendium kulturalnego Prezydenta Miasta Gdańska i stypendium kulturalnego Prezydenta Starogardu Gdańskiego W 2020 był finalistą konkursowej wystawy „Beyond the Frame” w londyńskiej Orleans House Gallery. Uczestnik międzynarodowych projektów malarskich poświęconych współczesnej ikonie: Nowa Ikona i Międzynarodowe Warsztaty Ikonopisów w Nowicy. Laureat nagród za działalność artystyczną. Jego prace znajdują się w kolekcjach publicznych i prywatnych w Polsce i na świecie. Mieszka w Gdańsku.

---------------------------------------------------------------

Od samego początku mojej działalności malarskiej jednym z kluczowych wątków tematycznych pozostaje miejsce, w szczególności miejsce swoiste, o szczególnym ładunku symbolicznym, często definiowane w kategoriach meta-fizycznych. Te malarskie próby zawsze charakteryzowało dążenie do poszukiwania tego, co stałe i niezmienne, do uchwycenia esencji istniejącej poza warstwą dekoracji. Pejzaże metafizyczne były najwcześniejszym z moich cykli obrazów inspirowanych stylistyką ikony. Ich fundamentem miała być przynależna ikonie świetlistość i immaterialność, albowiem materia zostaje w nich wzięta w nawias na rzecz refleksji nad porządkiem, jaki wyłaniać ma się pod jej widzialną warstwą. Są to z założenia obrazy ciche i nieruchome, immateria zaś jest jedynie funkcją światła i rozpraszającego je powietrza. Idealnym jej przypadkiem jest dla mnie mgła: uchwytna wizualnie, ale pozbawiona charakteru substancjalnego. Mgła jest zawieszonym w powietrzu i pejzażu światłem, fosforescentną świetlistością, która zamiast rozmywać, oświetla przedstawienie, odsłaniając jego ukryte kontury. Znakomita większość pejzaży metafizycznych rozgrywa się właśnie we mgle. Pejzaże metafizyczne mają zasadniczy cel: opowiedzieć o miejscu językiem zbliżonym do ikonowego. Wystylizowany krajobraz zawsze ma być naznaczony specyficznym porządkiem, jego nieruchomość, cisza i świetlistość mają wskazywać na pewną aurę wiązaną zwykle z ikoną. I tak, jak tradycyjna ikona odnosi się ku praobrazowi, tak w przypadku pejzaży tę idealną, niezmienną i wieczną przestrzeń można określić pramiejscem, albo i praświatłem, jeśli wziąć pod uwagę charakterystyczną dla tych pejzaży immanentną i pozaempiryczną świetlistość.

Wystawa w Galerii Nowy Warzywniak to dla mnie okazja, by nawiązać do tej mojej najpierwszej, sprzed dokładnie 25 lat. W 1998 roku, w Ratuszu Staromiejskim, w ramach wieczoru autorskiego prof. Kazimierza Sopucha, pokazywałem prace zwrócone właśnie ku specyficznym przestrzeniom, zróżnicowane, ale jeszcze nie do końca świadome tego, jaki wymiar miejsca chciałyby penetrować, choć już wówczas intuicyjnie orientowały się na jakiś niewidzialny składnik określający przestrzeń, jakąś charakterystykę nieobserwowalną, ale odczuwalną. Dzisiaj, po dwudziestu pięciu latach wracam do Gdańska z pejzażami najnowszymi i jest to moja 69 wystawa indywidualna. To są prace z ostatnich kilku lat, zresztą nigdy wcześniej tu niepokazywane (wiele z nich w ogóle pokazywanych jest po raz pierwszy). Przez te dwadzieścia pięć lat w tych obrazach zmieniło się wiele: zdarzyło się sporo wystaw, powstało wiele obrazów, powstają wciąż nowe, coraz bardziej skupione, ale też w coraz większym stopniu skoncentrowane na miejscach realnych, przeżywanych, tęsknionych. I choć podejście malarskie zmieniło się znacznie, temat wyjściowy pozostał ten sam.





Paweł Wyborski (born 1975 in Starogard Gdański) is a painter and a cultural sociologist.  He presented his paintings almost 70 times during individual exhibitions in Poland and abroad (e.g. in Holand, Belgium, USA). He participated in several collective exhibitions (e.g. in Poland, Great Britain, Denmark, Belgium, France, USA, Italy, Spain, Kazakhstan). Many times he has been awarded with the cultural scholarship by the City President of Gdansk and the City President of Starogard Gdański. He was a finalist in the 2020 “Beyond the Frame” competition exhibition in London Orleans House Gallery. He took part in international painting projects themed around contemporary icons: New Icon and International Icon-painting Workshops in Nowica. Awarded for his artistic work. His works are included in public and private collections in Poland and across the world. He lives in Gdansk.

---------------------------------------------------------------

From the very beginning of my work as a painter I have always kept to one of its main themes, which is place – especially the sort of place with symbolic content, often described in metaphysical terms. These first attempts were always defined by the search of something that is stable and unchanging, by capturing the essence beyond the layer of decorativeness. Metaphysical landscapes were the earliest of my series of paintings inspired by icon stylistics. The luminosity and intangibility so typical of an icon were their main foundations, as the matter within fades into the background to allow for a deeper reflection on the underlying order beneath the visible. They are supposed to be quiet and still painings, whereas intangibility is only a function of light and the air diffusing it. For me, the perfect example is fog – visible, yet without substance. Fog is a light that floats in stasis between air and landscape, a phosphorescent luminosity that enlightens the surroundings and their real shape, instead of obscuring them. The majority of metaphysical landscapes is set amongst fog. Their purpose is to tell about a place while using icon-esque language: the still, quiet and luminescent style is meant to reflect that of icons. If you can describe the traditional icon’s motif as pre-image, then you can dub this ideally eternal space as the prespace or prelight, in case you take the omnipresent and nonempirical luminousness of these landscapes.

The exhibition in Nowy Warzywniak Gallety is an opportunity for me to go back to my very first one, exactly 25 years ago. In 1998, in Old Town Hall, as a part of Prof. Kazimierz Sopuch’s poetry reading, I showed the works referencing the unique and varied spaces, that were not yet aware of which dimension they would be diving into, though already feeling the unseen-yet-tangible element of space. Now, after 25 years, I come back to Gdansk with the newest landscapes as part of my 69th individual exhibition. These works were made across the past few years, never shown here, some not even shown ever. Many things changed in these paintings during the last twenty-five years – lots of exhibitions happened, I have painted and am painting more of them, they grow more and more focused, though still pertaining even more to real, experienced and missed spaces. And though my approach has changed significantly, the main theme remains the same.


 
<< powrót